معماری خانه ادیان ابراهیمی، یک اجتماع از سه فضای مذهبی شامل یک مسجد، یک کلیسا و یک کنیسه را در خود جای داده است؛ همگی بر روی یک ساختار شامل یک تالار و یک باغ بلند متمرکز شده‌اند. این مکان به عنوان یک محور جامعه‌سازی برای گفتگو و تبادل اندیشه در میان ادیان عمل می‌کند و ارزش‌های همزیستی، مسالمت و پذیرش را در ارتباط با باورها، ملیت‌ها و فرهنگ‌های متنوع تقویت می‌کند. بازدیدکنندگان در هر یک از مراکز مذهبی این خانه می‌توانند شاهد مراسم دینی باشند، به تلاوت کتاب مقدس گوش فرا دهند و در مراسمات مذهبی شرکت کنند. این مقاله همچنین تصاویری از طراحی معماری خانه ادیان ابراهیمی را به نمایش می‌گذارد.
معماری خانه ادیان ابراهیمی
پروژه‌ی معماری خانه ادیان ابراهیمی با مساحت ۶۵۰۰ مترمربع، در سال ۲۰۲۳ توسط گروه Adjaye Associates در شهر ابوظبی، پایتخت امارات، اجرا شد. در این پروژه، فرم طراحی شده به منظور جلب ویژگی‌های سه دین مختلف استفاده کرده و با حفظ تفاوت‌های آنها، همگرا به یک شکل مشترک می‌پیوندد. سه مکعب که بر روی یک پایه قرار گرفته‌اند، هرکدام از این دین‌ها را از طریق نمادهای خلقت، آب، و نور به تصویر می‌کشند. هر عبادتگاه در یک حیاط مجزا واقع شده است، و هنگام ورود به هر یک از این فضاها، نور به بازدیدکنندگان آشکار می‌شود. این فضا، درحالی که وحدت بین ادیان را نمایان می‌کند، به طریقی هم به نمایان‌گری از ویژگی‌های هر یک از مذاهب اشاره می‌کند.
در خانه ادیان ابراهیمی، یکی از سه مکعب به نام مسجد امام الطیب قرار دارد. این مسجد به سمت مکه جهت‌گیری دارد و ساختار آن به گونه‌ای طراحی شده است که احساس نظم و ثبات را به نمایش می‌گذارد. چهارستون مسجد، توجه افراد را به سمت محراب جلب می‌کند. محراب این فضا با استفاده از سنگ ساده طراحی شده و از دو طرف آن دیوارهای مشبک به کار رفته‌اند که نور را به داخل فضای مسجد منتقل می‌کنند.
در خانه ادیان ابراهیمی، کلیسای سنت فرانسیس با جهت‌گیری به سمت طلوع خورشید در شرق و با حضور یک جنگل از ستون‌ها، طراحی شده است که یک فرم خاص را ایجاد می‌نماید تا نور به داخل فضا وارد شود. محراب این کلیسا الهام گرفته از کلیسای سنت پیتر سایبانی با ساختار چوبی است. عبادتگاه به شکل صلیبی طراحی شده و در کنار آن یک فضای تعمید با فرم مخروطی و پنجره‌های پراکنده در قسمت بالای آن قرار دارد که نور را به داخل فضای دینی منتقل می‌کند.
در خانه ادیان ابراهیمی، کنیسه موسی بن میمون به سمت اورشلیم جهت‌گیری دارد. این کنیسه از یک ترکیب سه ستون با شکل V به منظور ایجاد یک صفحه میان فضای داخلی و خارجی استفاده می‌نماید. این ستون‌ها با شاخه‌های خرما به صورت لایه‌هایی روی هم افتاده، از سوکا الهام گرفته‌اند و این مجموعه با این ترکیب، یک ارتباط معنوی به مفهوم شاخه‌های خرما ایجاد می‌کند.
فضای گردهمایی در معماری خانه ادیان ابراهیمی، به هیچ دین خاصی وابسته نبوده و به عنوان یک مجمع چهارم، به منظور جلب جامعه به گردهمایی در یک فضای شامل حیاط، ورودی مرکزی، کتابخانه، فضای نمایشگاهی، و آموزش اجتماعی عمل خواهد کرد. این بخش از مجموعه، به عنوان یک مقصد غیردینی، جایی برای همگان ارائه می‌دهد تا در آنجا از طریق فعالیت‌های جمعی و تبادل ایده‌ها به هم پیوندند. باغ برافراشته نیز به عنوان یک مقصد استراحت و تماشا برای سه ساختار مذهبی خدمت می‌کند، همچنین از طریق ایجاد ارتباطات متقابل، حس هماهنگی را ترویج می‌کند و به‌طور همزمان فردگرایی این ساختارها را تأیید می‌نماید.
خانه ادیان ابراهیمی، یک مجموعه است که در آن مسجد، کلیسا و کنیسه در کنار یکدیگر جا گرفته‌اند. طراحی این مجموعه، همچنین از طریق نمایش وحدت و ارتباط بین ادیان، به هر یک از این فضاها شخصیتی خاص و منحصر به فرد می‌بخشد. برخاسته از این تنوع، این پروژه نه تنها به توضیح هر مذهب اختصاص یافته، بلکه نیز به ایجاد یک هماهنگی بین این ادیان پرداخته است.
